زندگینامه و میراث علمی دکتر سید عبادالله محمودیان:
دکتر سید عبادالله محمودیان یکی از چهرههای درخشان و ماندگار ریاضیات در ایران بود که تلفیقی از علم، اخلاق و تعهد را در شخصیت خود به نمایش گذاشت.
سالهای آغازین:
وی در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۲۲ در شهر زنجان متولد شد. دوران کودکیاش با تلاش، پشتکار و علاقه به علم همراه بود. در خانوادهای پر مهر و مشوق علم رشد یافت. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زنجان گذراند و در سال ۱۳۴۴ با رتبه اول موفق به اخذ مدرک کارشناسی ریاضی از دانشگاه تهران شد.
تحصیلات تکمیلی و بازگشت به وطن:
پس از دریافت مدرک کارشناسیارشد از دانشگاه شیراز، برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در سال ۱۳۵۴ مدرک دکتری خود را از دانشگاه ایالتی لوئیزیانا دریافت کرد. او در سال ۱۳۵۷، همزمان با روزهای پر التهاب انقلاب، به کشور بازگشت و فعالیتهای علمی و دانشگاهی خود را در ایران از سر گرفت.
نقش پیشرو در ریاضیات ترکیبی و گراف:
دکتر محمودیان از پیشگامان نظریه گراف و ترکیبیات در ایران بود. با بیش از ۶۵ مقاله علمی، پژوهشهای او در مجلات معتبر بینالمللی منتشر شد و جایگاه جهانی یافت. تلاشهای او در رمزنگاری، ساختارهای گسسته، و کاربردهای گراف در علوم رایانه تأثیرگذار بود.
تدریس و تربیت نخبگان:
او در طول چهار دهه فعالیت دانشگاهی، استاد و راهنمای بسیاری از نخبگان ریاضی ایران بود. از شاگردان نامدارش میتوان به زندهیاد دکتر مریم میرزاخانی اشاره کرد که دکتر محمودیان نقش مهمی در شکوفایی استعداد و مسیر علمی او داشت.
فعالیتهای اجتماعی و ترویج علم:
دکتر محمودیان اعتقاد داشت که ریاضیات باید در خدمت مردم باشد. از اینرو تلاش بسیاری برای سادهسازی و عمومیسازی مفاهیم ریاضی انجام داد. او از بنیانگذاران انجمن رمز ایران بود و نقش مهمی در ارتقای سطح علمی کشور و توسعه همکاریهای بینالمللی ایفا کرد.
افتخارات و یادبودها:
در سال ۱۳۸۹ به عنوان چهره ماندگار ریاضیات ایران معرفی شد و سال بعد در جشنواره علامه طباطبایی مورد تقدیر قرار گرفت. افزون بر دانش علمی، اخلاق حرفهای و روحیه متواضع او همواره مورد تحسین همکاران و شاگردانش بود.
پایان راه و آغاز ماندگاری:
دکتر محمودیان در ۷ دی ۱۴۰۳ در بیمارستان عرفان از دنیا رفت و در قطعه دانشمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. هرچند جسم او از میان ما رفت، اما میراث علمی، اخلاقی و انسانیاش همچنان در جان دانشجویان و کشفیات علمی آینده زنده خواهد ماند.
منبع: فصلنامه جامعهشناسی ریاضی، سال پنجم، شماره 8، زمستان ۱۴۰۳ و بهار ۱۴۰۴
